- борик
- [باريک]1. камбар, танг; муқоб. сербар: пайраҳаи борик, пули борик, ҷӯи борик2. камқутр; муқоб. ғафс: ангушти борик, миёни борик, ресмони борик, сими борик; абрӯвони борик абрӯвони нозуку базеб; лабони борик лабони тунук3. маҷ. дақиқ, нозук, мушкилфаҳм (оид ба нукта ё сухан); то нуктаҳои борик маҷ. то ҳамаи ҷузъиёт, муфассалан, то хурдтарин масъалаҳо4. лоғар, хароб; муқоб. фарбеҳ: марди борику дароз; борик шудан (гардидан) лоғар гаштан, хушку хароб шудан5. баланд, тез (оид ба овоз)
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.